حکم قفس احمد فراهانی

متن آهنگ حکم قفس از احمد فراهانی

کسی برای عاشقی حکم قفس نمی دهد جرم نکرده آدمی تقاص پس نمی دهد
نگاه کن صداقتم اسیر صد فریب شد دل من از هرچه که بود همیشه بی نصیب شد
به شانه های سست باد منم که تکیه داده ام به این دوچشم بی گناه عذاب گریه داده ام
منم که از کوه خودم همیشه کاه ساختم برگ برنده داشتم ولی همیشه باختم
من از تمام آسمان به یک ستاره دلخوشم تویی که طول میکشی منم که وقت میکشم
نگاه کن صداقتم اسیر صد فریب شد دل من از هرچه که بود همیشه بی نصیب شد