سیاره خاموش حسین ایرانی

متن آهنگ سیاره خاموش از حسین ایرانی

منظومۀ زیبای چشمات/
رنگی ترین تصویر دنیای من بود
تا وقتی کنار من بودی/
این کهکشان زیر پاهای من بود

ورس ۲:

با اون خنده های جادویی/
دنیا رو مدار خوشبختی می چرخید
اما رفتن تو از پیشم/
غمگین ترین فصل ماجرای من بود

کورس ۱:

چه فصل سرد و سنگینی/
به روی قلب مون بارید
که این سیارۀ خاموش/
غریبه س با تَن خورشید

زمان بعد از تو یخ بست و
جهان از عشق خالی شد
تموم آسمون انگار/
اسیر خُشکسالی شد

کورس ۲:

تورو تو خواب می بینم/
هوای عشق مون صافه
هنوزم این دوتا دستام/
داره موهات و می بافه

باید تا اوج می رفتیم/
از این رنگین کمون اما
فقط خاکستری مونده/
رو بوم خاطرات ما

ورس ۳:

سوسو می زنه این ستاره/
اما هنوزم چِش به راهت بیداره
ماهی که بهونه می گیره/
هر شب سر رو بالش اَبرا می ذاره

ورس ۴:

قلبی که زیر چتر بارون/
با تو به پرسه تو خیابون عادت کرد
حالا بعد تو تَرَک هاش و
دست کدوم روز بارونی بسپاره