رسم سپهر تبار

متن آهنگ رسم از سپهر تبار

میتوان رسم کرد دل آشوبی ام را در سر
که به صورت دارم آن گیسو کمان را در بر
نگران مسیراتم همشون بن بستست
راهی رو پیش گرفتی که به ترکستانست
با تموم فاصله های میون منو تو
با گلای اطلسی منتظرت میشینم
میتوان حس کرد که غربت به تنم جا مانده
منو این حال بدم سوغاتی از یار بوده
به تموم راهروهای خونه مشکوکم بس
هی تماشا کردنم جان به تنم وا مونده
من اسیرم توی تنم مثل پیچک توی حصار
میشه آزادم کنی بد و خوبش به کنار
اون چشای نگرونت عقلمو برد به شکار
دنبالت میگشتمو ترک کردم شهر و دیار
میتوان حس کرد که غربت به تنم جا مانده
منو این حال بدم سوغاتی از یار بوده
به تموم راهروهای خونه مشکوکم بس
هی تماشا کردنم جان به تنم وا مونده