غریبه حمید شاینینگ

متن آهنگ غریبه از حمید شاینینگ

سرصبحی ساعت هفت میخوره زنگ
ینی شروع زندگی پر جبر
با حرص کوبیده میشه ساعت به لبه ی تخت
غریبه گیره توی تله ی شهر
همه نگاها به غریبس انگار آشناٸه وسط شهر
لباسش بومیه و خیس میشه با عرق شرم
نگاهش به آسمونه پی خدا
ولی سنگینیه وزنه حس میشه طرف شر
زمین خصم و عداوت رو میره پابرهنه راه
تو دل غریبه نی واهمه ی چاه
میگن همه از خاکیم پس چرا
همین خاک شده دلیل دافعه ی ما
حتی دروغی هم نمیپیچه شایعه ی صلح
خرابه سابقه ی دزد
درنای کاغذی میسوزه تو شعله ی خشم صاحب یه کلت
با نشخوار کلیشه عوض نمیشه ذاٸقه ی گرگ
شاخه ی زیتون توی دست ملت
ولی کاشته میشه دل بچه هامون بذر نفرت
کفتر صلح لونه میسازه رو مرز نکبت
برام سواله چرا نمیشه درس عبرت
آدمی رحم نداره حتی به همنوع خودش
با اینکه حقوق بشر به صدتا زبون ترجمه شده
بدتر از راز بقا اونا پی دریدن و سیر کردن شیکم
اینجا هرکی پی جیب و تنخور کتش
کورس:
خوش رقصی باطل انزوای حق
ا مسیرم نمیکشم نصفه کاره دست
عداوت قومی شده افتخار نسل
تا وقتی تبعیض باشه افتضاحه وضع
دلم میخواد بشم توی ترانه ها غرق
مرزا له بشن و کرانه ها محو
پیدا نمیکنی تو کلام ما ضعف
نارسیسمو ذبح میکنیم تو تمام عالم
ورس ۲:
غریبه از همیشه پاچیده تر
میگرده پی ناجی درد
به حاشیه زد
چون که هرجا میره فقط میاد صدا آژیر مرگ
بهم بگو انسانیت شده کجا پنهون
مثل یه کاغذ چرک که تو جیب خدا مچاله موند
به ظاهر دستا روی شونه هاست ولی توی واقعیت میره تو هم کلاهشون
میون جمعیته ولی تنها
حتی زندگی هم شده دریغ ا ما
نشخوار تعصبه لابلای چریدنا
میبیننش و گزیده میشه سریع لبا
تکلیفش با همه چی یکسره شده
مردم مدام میکنن عزتشو له
دلزده شده از دنیا و مثل ادیسون
شاهد سوختن زندگیش و لذت شعله
غریبه از تبار برده ها
میکشه بیرون کینه رو از سراب خنده ها
ناگزیر از جواب تلخ ما
رو برو بستست مرز و پشت سر خرابه قلعه ها
شهر تاریک و منشوری که خوابه در اصل
پر انزجار و دشمنی بنام هم مرز
و مرز نامٸی که اجازه نداد آرام بشینه کنار اطلس
کورس:
خوش رقصی باطل انزوای حق
ا مسیرم نمیکشم نصفه کاره دست
عداوت قومی شده افتخار نسل
تا وقتی تبعیض باشه افتضاحه وضع
دلم میخواد بشم توی ترانه ها غرق
مرزا له بشن و کرانه ها محو
پیدا نمیکنی تو کلام ما ضعف
نارسیسمو ذبح میکنیم تو تمام عالم
ورس۳:
شهر کاملا سرد
یه عده فارغ از درد
که پاره کردن تمام رنگ ها و نقشها رو بجز کاغذای سفید
شدن نژاد برتر
از وطن دور افتاده غریبه ی تیره روز حالا
رنگ پوست ملاکه پولا میره جیب اوستاکار
با هر آهش میاد یه اندوه سینه سوز بالا
اون طرف زیر پوستا آب میره ولی
تر نمیشه خشکی نگاه فاشیست
اشک میریزه گسل نشه این شکاف ناچیز
رسالتش سخت تره از جدال باشیر
از ته حلقش میده بیرون برسه صدا به ناجی
وقتی همه ی ارزشا یجا بره فنا
چیزی نمیمونه بجز گله برات
رنگ چهره میبازه جلو دل فراخ
ولی کسی نی که غریبه رو بده پناه
تشنه ی خون همن جماعت مادون دیو
ساتور تیز میخوره وسط زانوی تیم
پا روی تیغ
دیگه نه انسانیت زندست نه قانون دین
ابتذال ذهن ساخت مرزها و رنگ ها
و یه قصه ی ترسناک اضطراب دل
مهاجرو حذف کردم تا غریبه تبدیل به استعاره شه
بیگ بنگ نقطه ی شروع بود رو مرگ آدمیت چی بشه اسم حادثه
کورس:
خوش رقصی باطل انزوای حق
ا مسیرم نمیکشم نصفه کاره دست
عداوت قومی شده افتخار نسل
تا وقتی تبعیض باشه افتضاحه وضع
دلم میخواد بشم توی ترانه ها غرق
مرزا له بشن و کرانه ها محو
پیدا نمیکنی تو کلام ما ضعف
نارسیسمو ذبح میکنیم تو تمام عالم