رادیکال حمید شاینینگ

متن آهنگ رادیکال از حمید شاینینگ

ورس ۱:
توی رویامو پرت میشم به واقعیت با صدای بلند اشکام
گرچه بتنی ام ولی میخوره بهم کلنگ اشرار
پر زخم، سرنوشتم آغازگر بود و تموم کننده اشعار
ذهن خیالبافمو میزنه حقیقت چک
دیگه حتی میکنی به سلیقت شک
میگن زندگی میدون جنگه
ولی تو جون میدی رفیقت میکنه غنیمت جمع
اونی که پیروزی رو باور داشت
ولی تو جنگ با خودش آخر باخت
وقتی داشتن یه سرپناه میشه حسرت
با اینکه کل شهرو کارگر ساخت
منطق چیه منطقه مهمه خورده بهش
حتی شیرم باشی میای گربه به چشم
مدرسه میگه از زیست و ریاضیات
ولی آینده به جغرافی خورده گره
اینا مغزمو میزنن سمباده هی
صیغلی میشه ولی هدف گیره به قلاب ذهن
دندون گرد تر از صاحب بنگاه ملک
میگه پی پولی یا که دنبال علم
این عقده ها تبدیلم کرد
به اونی که نیستم ولی تحمیلم کرد
چرا تقدیر میزنه به روزای تقویمم گند؟
جلو آیینه هم غریبم، روزگار زد پیرم کرد
کورس:
دلخوشیمو رسما زدن
میگفتن اصلا نخند
میزنه نبضم فقط و الا هیچی به زندگی وصلم نکرد
مروت گمه لابلای پول
من نشستم پای آرزوم
کالبدم تسخیر سایه های شوم
اما این صدا جاودانه موند... جاودانه موند
ورس۲:
کورسوی امید با تلاطم یٲس
ا خنده هام ساخته تمارض محض
ولی ندارم قصد فریب
انقد شل کردیم فرمونو دادیم دست رقیب
جر میخوردیم و هی وصله زدیم
وقتی خیلی چیزا دیگه عار نیست
چرا بیام لفظ رکیک؟
مدام خوردم میکردن بدتر ا پول نقد
یجایی فهمیدم دیگه نمیرسه زور من
دیدم دست و پا میزنم توی قرض
وقتش بود خنجرو بکشم روی ترس
هرکی اومد و زد برهنه تو حس ما قلت
چرا هرچی میریم بیشتر میشه قصه ها تلخ
منی که دوبلر نبودم ولی
واسه همه کردم یک صدا خلق
من از اشک تو حرص میخورم
ضجه تو حس میکنم
یادم میره زخمای خودم
ولی تک تک درداتو حفظ میکنم
همون حقیقتی ام که حتی توی تاریکی از گفتنش ترس
داشتی حالا داد میزنیم تو پشت بوم روشن شهر
مدام دارم به خودم میبازم هی
یه مغز بی فرمون بیزار ا دل
بغضایی که دود میشن تو ریه
و افسردگی هایی که میسازن بیت
کورس:
دلخوشیمو رسما زدن
میگفتن اصلا نخند
میزنه نبضم فقط و الا هیچی به زندگی وصلم نکرد
مروت گمه لابلای پول
من نشستم پای آرزوم
کالبدم تسخیر سایه های شوم
اما این صدا جاودانه موند... جاودانه موند
ورس۳:
قدیمیا میگن میکرده زمان ما فرق
خوش بودیم هرچند بوده سواد ماکم
حتی واسه صاف واستادن دیگه نا نیست
زیر رادیکال دردا شده توان ما حذف
چرا هیچی از اون روزا نمیگرده بر
لبهام نمیخنده پ؟
وتی موندن و رفتنم فرقی نداشت
مجبورم خیلیارو بگیرم به چپ
همه خواسته هام قلع وغم
هیچی نمیشه آسان حل و فصل
همش داستان زد و بند
نگاه به آسمون صاف میزنه رعد و برق
نه شستن این حجم درد کار تو نیس
یا سیلش کن یا نبار اصلا
بزن و خاطراتو درار ازم
من قاجارم تو دنیای موازی
که میکنه فرار از زن
حواس نمیذارن یه لحظه برام
یه اتاق دربسته یه مغز خراب
نه ندارم قصد فرار
سفت و استوار توی عصر خلاف
تو میخونی از مستی و حرارت یه داف
من سگ دو میزنم واسه درآمد اضاف
دیگه جونی نمیمونه لب وا کنی
بعد میان میگن سکوت علامت رضاست
کورس:
دلخوشیمو رسما زدن
میگفتن اصلا نخند
میزنه نبضم فقط و الا هیچی به زندگی وصلم نکرد
مروت گمه لابلای پول
من نشستم پای آرزوم
کالبدم تسخیر سایه های شوم
اما این صدا جاودانه موند... جاودانه موند